? متن و شعری بسیار زیبا... ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? مثل هر بار برای تو نوشتم: دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟ و ای کاش که این جمعه بیایی! دل من تاب ندارد، ?همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟ تو کجایی؟ تو کجایی... ? و تو انگار به قلبم بنویسی: که چرا هیچ نگویند مگر این رهبر دلسوز، طرفدار ندارد که غریب است؟ و عجیب است که پس از قرن و هزاره ?هنوزم که هنوز است دو چشمش به راه است ? و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش زیاد است که گویند به اندازه یک «بدر» علمدار ندارد! ? و گویند چرا این همه مشتاق، ولی او سپهش یار ندارد! ?تو خودت! مدعی دوستی و مهر شدیدی! ? که به هر شعر جدیدی، ز هجران و غمم ناله سرایی، تو کجایی؟ تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟»؛ تو کجایی؟ ?باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت، ز هدایت، ز محبت، ز غمخوارگی و مهر و عطوفت ? و پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟ چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟ چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟ چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟ چه کسی راه به روی تو گشوده؟ چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد، ?چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد... و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی کجایی!؟ و ای کاش بیایی! ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی... هر زمان بود تفاوت، تو رفتی، تو نماندی. ? ? خواهش نفس شده یار و خدایت، ? و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت،☺️ و به آفاق نبردند صدایت، و غریب است امامت. ? ?من که هستم، تو کجایی؟ تو خودت! کاش بیایی. به خودت کاش بیایی... ? ? ?